De baarmoeder komt in actie!

De baarmoeder is een spier die onder invloed van hormonen samentrekt. Zo’n samentrekking noemen we een wee of contractie. Weeën zorgen voor het verweken, korter worden en opengaan van de baarmoederhals. Dat open gaan noemen we ontsluiten.

De ontsluiting duurt bij een eerste kind gemiddeld 12 tot 18 uur, maar dat varieert sterk. Bij een volgend kind is dit over het algemeen korter, de baarmoedermond gaat makkelijker open omdat deze al een keer open geweest is.

Hoe herken je ontsluitingsweeën?

Ontsluitingsweeën zijn vervelend, van irritant tot pijnlijk.
Ze komen steeds vaker, duren steeds langer, en worden steeds sterker. Ze gaan dan ook steeds meer pijn (lees: werk) doen. Een wee heeft een aanloop, een hoogtepunt en een uitloop. Als de wee net begint, is de pijn goed te verdragen. Op het hoogtepunt is de druk op de baarmoedermond het grootst en dan is de pijn het hevigst. Het lijkt op het beklimmen van een hoge berg, de top bereiken is het zwaarst. Gelukkig duurt het hoogtepunt kort genoeg om de pijn meestal toch goed te kunnen verdragen. Daarna neemt de sterkte van de wee weer af en krijg je even rust. Een goede wee duurt ongeveer een tot anderhalve minuut vanaf het begin tot het einde.

Hoe herken je harde buiken?

Aan het einde van de zwangerschap trekt de baarmoeder soms even samen. Hoe verder je bent, hoe meer dat kan gebeuren. Het komt door hormonen en wordt ‘harde buik’ genoemd. Het kan een vervelend gevoel zijn. Maar de meeste vrouwen voelen het niet eens. Deze samentrekkingen zijn geen weeën, en brengen de bevalling nog niet in gang.

  • Harde buiken komen onregelmatig- ze kunnen lang zijn of heel kort
  • Harde buiken worden niet steeds sterker en komen niet steeds sneller op elkaar
  • Bewegen maakt harde buiken niet sterker
  • Harde buiken verdwijnen als je gaat liggen
  • Harde buiken voel je meestal bovenin je baarmoeder

De fasen van de bevalling

De baring is te verdelen in een aantal fasen. Meestal komt de bevalling geleidelijk op gang, de weeën zijn nog niet zo heftig en voelen meer als flinke steken, maar in het begin kun je er soms van schrikken, het is een pijn die je nog niet kent. Doordat je lichaam endorfines (natuurlijke pijnstillers) gaat aanmaken kun je de pijn beter verdragen, je zult groeien in de hoeveelheid pijn die je aankunt. Je sluit je af voor andere prikkels en komt in een ‘bubble’. Tussen de weeën door heb je meestal nog best tijd om even op adem te komen. Pas als de weeën echt doorzetten, zul je flink aan de slag moeten om ze te blijven hanteren. Bedenk dat de pijn toeneemt, maar je endorfines zullen ook toenemen zodat je op het eind de pijn ook kunt hanteren.

De baring gebeurt meestal niet plotsklaps maar heeft een opbouw:

  • Voorbereidende fase: De onregelmatige en nog korte samentrekkingen van je baarmoeder zullen ervoor gaan zorgen dat de baarmoeder zich gaat omvormen van een stug orgaan bedoeld om de baby te beschermen, tot een soepel orgaan dat los moet laten. Het stugge weefsel zal moeten veranderen in soepel materiaal, je baarmoederhals moet naar voren komen, je lichaam wordt rijp gemaakt voordat het echte werk kan beginnen.
  • Latente fase: De samentrekkingen worden wat heviger, zijn vaak nog onregelmatig en duren nog geen minuut. In deze fase wordt de baarmoederhals kleiner, platter en soepeler. Hierdoor kan de baarmoedermond zich makkelijker gaan openen.
  • Actieve fase: Heb je een uur lang weeën om de 3-5 minuten die anderhalve minuut of meer aanhouden (bij een eerste kindje), of een uur lang weeën om de 5-6 minuten (bij een tweede of volgend kindje) dan begin je aan de actieve fase. Je baarmoederhals is verstreken, en er is meestal zo’n 2-3 cm ontsluiting. Vanaf dit moment is het echt. Als je lichaam volgens het normale patroon doorzet dan zul je elk uur een centimeter meer ontsluiten, totdat je 10 cm hebt. Dit is volledige ontsluiting, het kinderhoofdje kan er nu langs en je voelt ook dat de weeën veranderen.
  • Pers fase: Deze fase gaat gepaard met persdrang. Het gevoel dat je met de wee mee moet persen. Je voelt dat  de drang om mee te duwen onweerstaanbaar is, het gaat vanzelf en je kunt het niet meer tegenhouden. Voor de meeste vrouwen is het mee mogen persen een bevrijdend en minder pijnlijk gevoel.